«ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ»

«Έπεσε ο μέγας δρυς στο ματωμένο χώμα, πουλιά και φύλλα στάθηκαν στον ουρανό
βουβή η Ελλάδα τον κρατεί στα δυο της γόνα πανίσχυρο, γιγάντιο ξίφος φωτεινό
Κι ενώ η οργή απ΄ τους πόρους της αίματα ιδρώνει, τινάζεται όλη ανάμεσα στον άγιο λαό
Κι ολόρθη, τον υψώνει, μεσιανό καδρόνι, ψηλά, στον θόλο, στης Ειρήνης το ναό»

Επίγραμμα του Γιάννη Ρίτσου για τον Λαμπράκη

Στα ψιλά γράμματα των Αθηναϊκών εφημερίδων διαβάζω σήμερα, τις κυκλοφοριακές αλλαγές που πρόκειται να προκληθούν αύριο (15 Μάη 2005) από τις 8 το πρωί έως τις 7.30 το απόγευμα στη Λεωφόρο Μαραθώνα και στο κέντρο της Αθήνας, λόγω της πορείας ειρήνης στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη. Για την θυσία του πρωτομαραθονοδρόμου και πρωτομάρτυρα της ειρήνης, μέσα σε κρίσιμες για την ειρήνη του κόσμου, καμιά αναφορά.

Ας ελπίσουμε ότι στις 22 του Μάη 2005, ημερομηνία δολοφονίας του το 1963 από κτύπημα στο κεφάλι με λοστό από τον τραμπούκο Εμμανουηλίδη, πληρωμένο δολοφόνο αντιφρονούντων και παρακρατικών στοιχείων, θα του αποδοθεί η πρέπουσα τιμή.

Μέχρι τότε ας αναφερθούμε στον μεγάλο αγωνιστή της ειρήνης με λίγα λόγια, γιατί ο Μάης αυτός πάει να περάσει χωρίς τιμές σε παλικάρια χάθηκαν αγωνιζόμενοι κατά του φασισμού, όπως συνέβη και με τον Αλέξανδρο Παναγούλη, που σκοτώθηκε κατά περίεργο τρόπο στην οδό βουλιαγμένης σε «τροχαίο δυστύχημα» την Πρωτομαγιά του 1976.

Ο Γρηγόριος Λαμπράκης Βουλευτής της Ε.Δ.Α, βαλκανιονίκης, έντιμος επιστήμονας, δραστήριος μαχητής, μαραθωνοδρόμος της ολυμπιακής ιδέας, γνώρισε από κοντά τον ανθρώπινο πόνο, συνταίριασε τους αγώνες του στον μεγάλο πανανθρώπινο στίβο για την ειρήνη και την προκοπή αυτού του τόπου.

Πίσω από το χτύπημα που δέχτηκε άνανδρα, ήταν ο φασισμός που προετοίμαζε την εφτάχρονη της δικτατορίας, ήταν οι ξένοι έμποροι του θανάτου που τόσα χρόνια από το χαμό τους, προσπαθούν να φέρουν πάλι πίσω τον κόσμο στην εποχή του ψυχρού, αλλά και του θερμού πολέμου.

Μέσα στις συνθήκες αυτές, ο αγώνας και η θυσία του Γρηγόρη Λαμπράκη έχουν εξαιρετική σημασία και τραγική επικαιρότητα για την διεθνή ειρήνη.

Αν ζούσε σήμερα ο Γρηγόρης Λαμπράκης θα είχε βάλει το στήθος του μπροστά στους «απελευθερωτικούς πολέμους των Η.Π.Α», θα είχε κάνει εγερτήριο σάλπισμα τη φωνή τους, υπέρ της προστασίας των αμάχων. Όπως τότε, λίγες στιγμές πριν του δώσουν το ύπουλο δολοφονικό χτύπημα.

Αν ζούσε, θα ένωνε τη φωνή τους με την κραυγή του κόσμου που μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια αυτών που εμπορεύονται τον πόλεμο. Φοβούνται αυτή τη φωνή τα ερπετά της νύχτας, φοβήθηκαν την φωνή του ηρωικού άνδρα και νόμισαν ότι σκότωσαν μ’ εκείνο το φοβερό χτύπημα που έκοψε τη ζωή του στη μέση. Μάταια όμως. Γιατί καθώς λέει ο ποιητής: «Και κειός ο λόγος ο κρυφός, της λευτεριάς ο λόγος, αντί φτερά, βγάζει σπαθιά και σκίζει τους αγέρες».

Όχι, δεν σκοτώνονται οι ιδέες. Από τότε, από τη θυσία του, οι φωνές πλήθυναν, οι φωνές μεγάλωσαν, έγιναν η μεγάλη παγκόσμια κραυγή: Ειρήνη! Αυτή σταμάτησε το οπλισμένο χέρι τόσα χρόνια τώρα στη χώρα μας, αυτή θα σταματήσει πάλι, όσους υπονομεύουν πάλι την ύφεση στην Ελλάδα, για να γυρίσουν πίσω το μεγάλο ποτάμι.

Σ΄ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η ανθρωπότητα, θυμόμαστε το σεμνό παλικάρι. Φτερούγες τα χέρια του, σ΄εκείνες τις μεγάλες μαραθώνιες πορείες, άνοιγαν και αγκάλιαζαν θαρρείς όλο τον κόσμο. Απ' αυτά τα τίμια χέρια μια ατέλειωτη στρατιά ειρηνοδρόμοι, μετέφεραν τη φλόγα της ειρήνης στην έδρα του ΟΗΕ, στην δεύτερη ειδική σύνοδο, που ήταν αφιερωμένη στην ύφεση και τον αφοπλισμό. Και θα θυμούνται όλοι οι ειρηνοδρόμοι που θα πάρουν και αύριο μέρος στο μαραθώνιο της ειρήνης προς τιμήν του, όλα αυτά τα πλήθη που δεν ξεχνούν, πως η θυσία του δεν πήγε χαμένη, ότι θα ξαναγραφούν στις ψυχές μας οι τρεις λέξεις «Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ», ΚΑΙ OΤΙ Ο ΑΓΏΝΑΣ ΣΥΝΕΧIΖΕΤΑΙ.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.