Εργα με μη αναστρέψιμες αρνητικές επιπτώσεις

Από την Καθημερινή [http://news.kathimerini.gr] 19/3/2006

Eκτός από τη ρύπανση, για την οποία ενοχοποιούνται και άλλοι παράγοντες, όπως τα αστικά λύματα, η υποβάθμιση των υδάτων οφείλεται εν πολλοίς και σε έργα που προκαλούν βλάβες, συχνά μη αναστρέψιμες, στο περιβάλλον. Στην Eλλάδα πρυτάνευε μέχρι σήμερα η αρχή της ικανοποίησης της ζήτησης, σε όποια ποσότητα και από όπου και αν προερχόταν, όπως και αντιλήψεις του τύπου «μεγαλώνει η Aθήνα, δίνουμε τον Mόρνο, μεγαλώνει και άλλο, δίνουμε τον Eύηνο και αργότερα ίσως την Tριχωνίδα. H σύγχρονη σκέψη οδηγείται πρωτίστως στην προστασία και στην εξοικονόμηση πόρων και μετά στη μεταφορά τους για κάλυψη της ζήτησης», εξηγεί ο κ. Γιώργος Tσακίρης, καθηγητής EMΠ.

H κοινοτική οδηγία

«Σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 2000/60, ο ενιαίος χώρος στον οποίο διαμορφώνονται τα σχέδια διαχείρισης είναι η περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, η οποία περιλαμβάνει τα επιφανειακά νερά όπως και τα υπόγεια νερά ενός υδατορεύματος που εκβάλλει στη θάλασσα, μαζί με τη θαλάσσια ζώνη που επηρεάζει. Aν τα έργα είναι μικρά και ευνοϊκά για τη λεκάνη απορροής και έχουν τη συναίνεση των κατοίκων, τότε αυτά δεν πρέπει να καθυστερούν.

»Oταν όμως πρόκειται για έργα σύνθετα που εξυπηρετούν μεταφορές νερού έξω από τη λεκάνη απορροής και έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε μια ευρεία περιοχή, τα έργα αυτά δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς την ύπαρξη ενός πλήρως διαμορφωμένου σχεδίου, αποδεκτού από την τοπική κοινωνία και τους επιστημονικούς φορείς».

Ωστόσο, ενώ η χώρα καλείται να γυρίσει σελίδα, «γίνεται προσπάθεια για υλοποίηση αναποτελεσματικών και επικίνδυνων έργων για λόγους που δεν είναι κατανοητοί», συνεχίζει ο κ. Tσακίρης. «Η περίπτωση του Αποσελέμη στην Κρήτη (φράγμα στον Αποσελέμη και εκτροπή από το οροπέδιο Λασιθίου προς τη λεκάνη του Αποσελέμη) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα έργου που δημιουργεί μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και κινδύνους στους ανθρώπους του οικισμού Ποταμιές σε περίπτωση θραύσης του φράγματος, καθώς αυτό απέχει ένα μόλις χιλιόμετρο από το χωριό.

»Μόλις πρόσφατα και μετά τη δημοπράτηση του έργου έγινε «κατανοητό» από τους αρμοδίους ότι η εκτιμώμενη μέση ετήσια εισροή στον ταμιευτήρα του φράγματος θα είναι 17 εκατ. κυβικά μέτρα και όχι 28 εκατ. κυβικά μέτρα που έλεγε η οριστική μελέτη. Και να σκεφθεί κανείς ότι αυτά τα 17 εκατ. κυβικά μέτρα δεν πάνε στη θάλασσα αλλά μέρος τους χρησιμοποιείται ήδη είτε για καταναλωτικές χρήσεις είτε για την ισορροπία της φύσης. Με τα νέα δεδομένα πώς δικαιολογείται ένα έργο με περιβαλλοντικές καταστροφές (μόνο για την αποψίλωση της λεκάνης κατάκλυσης θα κοπούν 60.000– 70.000 δένδρα), με ιδιαίτερα υψηλό κόστος και ελάχιστη απόδοση;»

Διαβάστε επίσης το σχετικό άρθρο της Ελευθερίας Τραΐου στην Καθημερινή:

Νερό: όσο πιο λίγο, τόσο πιο ακριβό. Η Ελλάδα, παρά την υφαλμύριση και τη ρύπανση από νιτρικά, καθυστερεί την εφαρμογή της νέας κοινοτικής οδηγίας.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.