|
Οι ευλογημένες επενδύσεις της Μονής Τοπλού |
|
|
|
Παγκρήτιο Δίκτυο Οικ. Οργ. -
Κάβο Σίδερο - Βάι
|
|
Θεοδώσης Γαρεφαλάκης
,
Τετάρτη, 24 Σεπτέμβριος 2008
|
Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τη μονή Βατοπεδίου ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα και την περίπτωση της μονής Τοπλού. Πολλά τα κοινά στοιχεία με βασικό την εμπλοκή κράτους, εκκλησίας, κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων και επιχειρηματικών συμφερόντων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η μονή Τοπλού απέκτησε σχεδόν ολόκληρη τη χερσόνησο Κάβο Σίδερο, το βορειοανατολικό δηλαδή άκρο της Κρήτης, το 18ο αιώνα με σουλτανικό φιρμάνι.
Η έκταση αυτή με 28 χιλιόμετρα ακτογραμμή, είναι γεμάτη με κηρυγμένους και ακήρυχτους αρχαιολογικούς χώρους όλων των εποχών (σημαντικότεροι από αυτούς η αρχαία Ίτανος και η μονή Τοπλού), και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ενδιαφέροντος με σημαντικότερο το Φοινικοδάσος Βάι και τις παρακείμενες σ΄ αυτό παραλίες. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι ενταγμένο στο δίκτυο natura.
Καθώς η έκταση αυτή έχει παραμείνει ακατοίκητη και χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία για πολλούς αιώνες, παρουσιάζει επί πλέον ενδιαφέρον επειδή διατηρούνται σ΄ αυτήν σημαντικά ίχνη καλλιεργειών από τα αρχαία και τα βυζαντινά χρόνια που έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης ξένων πανεπιστημίων. Οι βροχοπτώσεις ελάχιστες και η βλάστηση φρυγανώδης, αντιπροσωπευτική αυτής που επικρατεί στην ανατολική Κρήτη. Το τοπίο μπορεί να μην εντυπωσιάζει εμάς που μένουμε εδώ και μας είναι οικείο. Στα μάτια όμως όσων δεν το έχουν συνηθίσει, φαντάζει εντυπωσιακό, όπως φαντάζει στα δικά μας μάτια το τοπίο περιοχών που συνήθως αποκαλούμε εξωτικές.
Τον τόπο αυτό παραχώρησε για 80 χρόνια η εκκλησία στην εταιρεία Loyalward ή Μinoan Group για να κατασκευάσει, όπως λένε, το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της Ευρώπης.
Θεωρώντας πως είναι παραλογισμός ακόμη και η συζήτηση για 3 γηπέδα golf, με περισσότερο γρασίδι από όσο έχουν 600 γήπεδα ποδοσφαίρου, 7000 κλίνες και 730 πισίνες στην πιο άνυδρη περιοχή της Ευρώπης, παραπέμπουμε στο WWW.ECOCRETE.GR. όπου αναπτύσσεται ο αντίλογος για τα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Θα επιχειρήσουμε λοιπόν ένα σύντομο ιστορικό και θα σταθούμε ε λίγα, αλλά ενδεικτικά, από τα πολλά σκοτεινά σημεία της σκανδαλώδους αυτής υπόθεσης. Γιατί όσο σκοτεινή ήταν η εποχή που η μονή Τοπλού και η εκκλησία εν γένει, απέκτησε την περιουσία της, άλλο τόσο σκοτεινές είναι οι διαδρομές και μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν από το 1990 και συνεχίζουν να ακολουθούνται και σήμερα.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τους υπουργούς, βουλευτές, δήμαρχους και νομάρχες τους παρέχουν αφειδώς και ανενδοίαστα όλα αυτά τα χρόνια συμπαράσταση, υποστήριξη, και κάθε είδους διευκόλυνση προς την εκκλησία και την συμβληθείσα με αυτήν εταιρεία Loyalward ή Μinoan Group. Το πιο εμφανές αντάλλαγμα, για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, υπήρξε η στήριξη που είχαν από την εκκλησία σε εκλογικές αναμετρήσεις. Πιο κραυγαλέα η περίπτωση του νυν και τέως δημάρχου Σητείας Ν. Κουρουπάκη που είναι μέλος του ΔΣ του ιδρύματος συνεχώς από τη σύστασή του μέχρι σήμερα, όχι με την ιδιότητα του δημάρχου αλλά ως ευσεβής και ευϋπόληπτος άνθρωπος διορισμένος από τους δεσποτάδες.
Από τη δεκαετία του 70 ο τότε μητροπολίτης Φιλόθεος Βουζουνεράκης ονειρευόταν να χτίσει ξενοδοχείο μέσα στο Φοινικοδάσος.
Το 1989 εμφανίστηκαν στο μοναστήρι οι Εγγλέζοι. Η δουλειά έκλεισε γρήγορα-γρήγορα. Έτσι το 1991 οι Εγγλέζοι δημιούργησαν την εταιρεία τους που την ονόμασαν Loyalward και οι παπάδες το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς τη δική τους που την ονόμασαν κοινωφελές εκκλησιαστικό ίδρυμα Παναγία Ακρωτηριανή. Ο ηγούμενος της μονής Τοπλού, που από την αρχή είναι η ψυχή του εγχειρήματος, γίνεται αντιπρόεδρος του ιδρύματος, καμαρώνει για την επιχειρηματική του δεινότητα και προβάλλει τον εαυτό του ως σωτήρα του τόπου.
Η μονή λοιπόν δώρισε στο ίδρυμα 26.000 στρέμματα από την έκταση της με συμβόλαιο που υπεγράφη τον Αύγουστο του 91, επαναλήφθηκε το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, αφού τον Αύγουστο δεν υπήρχε ίδρυμα (!!!). Χρειάστηκε δεύτερη επανάληψη του συμβολαίου 7 χρόνια αργότερα το 1998 μήπως καταστεί νόμιμο εκ των υστέρων, αφού δεν είχε δοθεί η προαπαιτούμενη άδεια του Νομάρχη για τη μεταβίβαση μοναστηριακής περιουσίας.
Το 1992 το ίδρυμα κάνει δημόσια πρόσκληση σε ενδιαφερόμενους επενδυτές να αξιοποιήσουν την έκταση των 26.000 στρεμμάτων. Ο «διαγωνισμός» επαναλαμβάνεται, μετά τον εξαναγκασμό σε αποχώρηση του σοβαρότερου οίκου που εμφανίστηκε, για να πάρει τελικά τη δουλειά η με μηδενική πιστοληπτική ικανότητα Loyalward, όπως είχε προσυμφωνηθεί από το 1989.
Το 1995 υπογράφεται μεταξύ Loyalward και ιδρύματος Παναγία Ακρωτηριανή ένα είδος προσύμφωνου που στις 8-7-98 εγκρίνεται από το ΥΠΟ. Στις 14-7-98 υπογράφεται η οριστική σύμβαση η οποία δεν εγκρίθηκε ποτέ από τα συναρμόδια εποπτεύοντα το ίδρυμα υπουργεία.
Από το 1985 το Ελληνικό Δημόσιο βρισκόταν σε δικαστική διένεξη με τη μονή διεκδικώντας 11.000 στρέμματα. Η υπόθεση τελεσιδίκησε το 1999 υπέρ της μονής. Μέσα στη οριστική σύμβαση υπάρχουν και τα εξής άρθρα:
«V. Δυνάμει της 23/97 απόφασης του, το Εφετείο Κρήτης έκρινε ότι το Ίδρυμα είναι κύριος μέρους της Έκτασης, όπως αυτή ορίζεται παραπάνω, που η επιφάνειά του είναι το 75% περίπου της Έκτασης, και ότι το υπόλοιπο μέρος της έκτασης, όπως αυτή ορίζεται παραπάνω, που η επιφάνειά του είναι το 25% περίπου της Έκτασης, ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Το Ίδρυμα και το Ελληνικό Δημόσιο έχουν καταθέσει ξεχωριστή αίτηση αναίρεσης το καθ΄ ένα κατά της ανωτέρω απόφασης, ενώπιον του Αρείου Πάγου, οι οποίες τελικά συζητήθηκαν (εκδικάστηκαν) στις 18 Μαρτίου 1998.
VI. Με την από 26 Σεπτεμβρίου 1997 και με αριθμό πρωτοκόλλου 10163 επιστολή του προς τον Πρόεδρο του Ιδρύματος, ο Υφυπουργός Οικονομικών, εξέφρασε την θέση της Κυβέρνησης ότι η επένδυση (το έργο) πρέπει να γίνει και ότι, σε περίπτωση που εκδοθεί απόφαση κατά του Ιδρύματος, η Κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να προβεί σε απ΄ευθείας εκποίηση της εν λόγω έκτασης (Έκτασης) στο Ίδρυμα με σκοπό την τουριστική της αξιοποίηση.»
Είναι προφανές πως το Ελληνικό Δημόσιο με τις ενέργειες του τότε υφυπουργού οικονομικών Κου Δρυ, ουσιαστικά παραιτήθηκε από τη διεκδίκησή πριν αποφασίσουν οριστικά τα δικαστήρια.
Αυτά και άλλα πολλά συνέβαιναν, όταν είχαμε σοσιαλισμό.
Από το 2004 με την παλινόρθωση του καπιταλισμού, το σκηνικό δεν αλλάζει και έτσι το Δεκέμβριο του 2006 ο κος Σουφλιάς ανακοινώνει πανηγυρικά την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που εκπόνησε η Minoan Group.
Το Φεβρουάριο του 2008 η Κα Πετραλιά προσφωνεί τον πρόεδρό της με τη δουλοπρέπεια που φαντάζομαι πως θα είχε προσφωνήσει ο Μαυροκορδάτος τον Κόχραν.
Στη Σητεία, μόλις ανακοινώθηκε η έγκριση της ΜΠΕ συγκροτούμε συντονιστική επιτροπή. Συμμετέχουν σ΄ αυτήν οι οικολογικές οργανώσεις της επαρχίας Σητείας αλλά όλης της Κρήτης καθώς και αρκετοί μεμονωμένοι πολίτες και εν τέλει 294 φυσικά και νομικά πρόσωπα προσφεύγουμε στο ΣτΕ κατά της 163381/4564/5.2.2007 ΚΥΑ.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αναβάλει δυο φορές την εκδίκαση της υπόθεση. Στη δικογραφία έχει συμπεριληφθεί και νομοτεχνική μελέτη του δικηγόρου Κου Φειδία Κοντεμενιώτη. Στη μελέτη αυτή εξετάζεται και τεκμηριώνεται επιστημονικά η πληθώρα των παρατυπιών και των παραβάσεων της Ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τη σύσταση του ιδρύματος, την εταιρεία Minoan Group, τη σύναψη των συμβάσεων και τη σχέση των συμβαλλομένων.
Η μελέτη έχει παραδοθεί στον Πρωθυπουργό, τον υπουργό δικαιοσύνης, στους εποπτεύοντες το ίδρυμα υπουργούς, στους πολιτικούς αρχηγούς, στους βουλευτές της Κρήτης. Είναι δε διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Καλό θα ήταν να λάβει γνώση της ο Κος Σανιδάς.
Με την κατάθεση της προσφυγής στο ΣτΕ το θέμα παίρνει δημοσιότητα που όσο περνά ο καιρός γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Η αρθρογραφία στον τοπικό και πανελλήνιο τύπο πυκνώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ Σητείας αναδεικνύει ευθαρσώς το ζήτημα ως πολιτικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο. Οι καθηγητές Oliver Rackham και Jennifer A. Moody, ξεκινούν διεθνή εκστρατεία για τη διάσωση του Κρητικού τοπίου.
Η κοινή γνώμη αρχίζει να μεταστρέφεται.
Το θέμα είχε έρθει στη Βουλή παλιότερα από τον τότε βουλευτή του ΣΥΝ. Σ. Δανέλη για να επανέλθει το 2006 από τον Ι, Δραγασάκη και το 2007 - 2008 από τους Α. Αλαβάνο και Μ. Παπαγιαννάκη του ΣΥΡΙΖΑ, το Σ. Κουβέλη του ΠΑΣΟΚ, το Ι. Κεφαλογιάννη της ΝΔ και την Ε. Παντελάκη του ΚΚΕ.
Επίσης ο Δ. Παπαδημούλης κατέθεσε ερώτηση στην Ευρωπαϊκή επιτροπή.
Στον αντίποδα ο Σητειακός βουλευτής Μ. Καρχιμάκης εγκαλεί την κυβέρνηση της ΝΔ με δυο επερωτήσεις, κατηγορώντας την για ολιγωρία. Ιδού:
«Οι αντιφάσεις και η διγλωσσία της Νέας Δημοκρατίας υπονομεύουν την σημαντικότατη επένδυση βρετανικής εταιρίας για την πραγματοποίηση του Έργου στον Κάβο Σίδερο, τη δημιουργία του μεγαλύτερου σύνθετου τουριστικού συγκροτήματος της Ελλάδας στη Σητεία της Κρήτης»
και
«Κύριε Υπουργέ,
Σύμφωνα με δεσμεύσεις που ανέλαβαν στελέχη της παράταξής σας για τον Νομό Λασιθίου και το 2004 αλλά και το 2007, ήταν η προώθηση και η κατασκευή γηπέδων γκολφ. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της κυβέρνησής σας, δεν έγινε καμιά απολύτως ενέργεια που να βεβαιώνει την προώθηση της δέσμευσης αυτής.
Παρακαλώ λοιπόν να με ενημερώσετε ποιά γήπεδα γκολφ σχεδιάζονται στον Νομό Λασιθίου και ποιές θα είναι οι ενέργειές σας στην κατεύθυνση υλοποίησης των δεσμεύσεών σας.»
Ο ίδιος διατηρεί άριστες σχέσεις με το δεσπότη και τον ηγούμενο της μονής και δεν καταλαβαίνουμε γιατί κόπτεται για το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου. Παραπέμπουμε στην ιστοσελίδα του για φωτογραφίες.
Ο έτερος από τη Σητεία καταγόμενος βουλευτής της ΝΔ και νυν υφυπουργός άμυνας Ι. Πλακιωτάκης δηλώνει:
«Επίσης ξεμπλοκάρουμε τουριστικές επενδύσεις που καρκινοβατούσαν για χρόνια με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της επένδυσης στη μοναστηριακή περιουσία στο Τοπλού επένδυση από τις μεγαλύτερες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ' ολόκληρη την Ευρώπη ...;.»
Η ΤΕΔΚ Λασιθίου χοροστατούντος του δημάρχου Σητείας Ν. Κουρουπάκη πήρε το Μάρτη του 2008 απόφαση να παραστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπέρ της εταιρείας Loyalward ή Minoan Group και της ΜΠΕ. Η απόφαση πάρθηκε κατ' απαίτηση του μητροπολίτη Ευγένιου και του ηγουμένου της Μονής Τοπλού Φιλόθεου οι οποίοι ήταν παρόντες στις επίμαχες συνεδριάσεις. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει, αν το ίδρυμα έχει εισπράξει τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που προβλέπει η σύμβαση. Ούτε πού αυτά έχουν διατεθεί, εφ΄όσον εισπράχθηκαν. Χωρίς περίσκεψη οι κ.κ. δήμαρχοι κρύφτηκαν κάτω από το ράσο φοβούμενοι μήπως πάνε στην κόλαση. Το δικηγόρο εξ άλλου θα τον πληρώσει το ίδρυμα.
Βλέπουμε και ακούμε τόσα χρόνια τους «πνευματικούς ηγέτες» της εκκλησίας να συμπεριφέρονται σα στυγνοί επιχειρηματίες, να παίζουν με εκατομμύρια, να μιλούν για ευλογημένες επενδύσεις και να θεωρούν πως η γή τούτη τους ανήκει. Η κοσμική εξουσία και οι ανθρώποί της λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με την εκκλησία, παραβιάζουν τους κανόνες που οι ίδιοι θέσπισαν, θεωρούν προδότη και εχθρό του τόπου όποιον δε συντάσσεται μαζί τους, και όλοι μαζί υποκρίνονται πως όλα αυτά γίνονται για το καλό του τόπου.
Περιμένοντας την εκδίκαση της προσφυγής στις 7-11-08, ξέρουμε πως έχει αντιστραφεί η γνώμη των περισσότερων από αυτούς που πίστευαν πως η ανάπτυξή μας θα έλθει από τους επίδοξους επενδυτές.
Ανεξάρτητα από την απόφαση του ΣτΕ πιστεύουμε πως η υπόθεση πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος και να αποδοθούν πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες, εφ΄ όσον προκύψουν τέτοιες.
Την έκκληση της Jennifer Moody, και του Oliver Rackman υπογράφουμε στη διεύθυνση:
http://www.thepetitionsite.com/1/Save-the-Cretan-landscape
Η μελέτη του κου Φ. Κοντεμενιώτη αλλά και αρκετή από την σχετική με την επένδυση αρθρογραφία βρίσκεται στις παρακάτω ιστοσελίδες:
http://syriza-agn.pblogs.gr
http://www.ecocrete.gr/images/stories/texts/cavosideroreportgr.pdf
ΣΗΤΕΙΑ 18-9-08
ΘΕΟΔΟΣΗΣ Ν. ΓΑΡΕΦΑΛΑΚΗΣ
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 'ΕΠΟΧΗ' στις 28-9-08
.
ecocrete.gr . |
|
Τελευτ. ενημέρωση ( Παρασκευή, 03 Οκτώβριος 2008 )
|
|
Cavo Sidero
