|
|
|
Hasta siempre Sally Grace |
|
|
|
ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΩΝ -
Ανθρώπινα Δικαιώματα
|
|
Γ.Τ.
,
Τρίτη, 30 Σεπτέμβριος 2008
|
(μετάφραση από το http://www.narconews.com/Issue54/articulo3201.html )
Κι άλλη ακτιβίστρια από τις Η.Π.Α. δολοφονείται στην Οαχάκα.
Από την Kristin Bricker
27 Σεπτέμβρη 2008
Όταν θυμάμαι τη Σάλι Γκρέις, έρχεται στο μυαλό μου ακριβώς όπως φαίνεται στη φωτογραφία που δημοσίευσαν οι φίλοι της μαζί με την ανακοίνωση ότι είχε βιαστεί και δολοφονηθεί: γελώντας με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι.
Η Σάλι μου είπε ότι ήταν ένα είδος περιπλανώμενης και ότι οι πιο ισχυροί της δεσμοί ήταν στην Αριζόνα. Όταν γύρισε στην Αριζόνα το Μάρτιο, οργάνωσε εκδηλώσεις για να μαζέψει χρήματα, παρουσίαζε φωτογραφίες και βίντεο από τους δρόμους της Οαχάκα και πουλούσε χειροτεχνίες φτιαγμένες από τις γυναίκες του CIPO (Λαϊκό Ιθαγενικό Συμβούλιο της Οαχάκα).
Οι φίλοι της Σάλι στο CIPO- RFM, Συνάντηση Γυναικών της Οαχάκα «Μοιραζόμασε Φωνές Ελπίδας», Ομάδα Νέα Γυναίκα, Φωνές της Οαχάκα Χτίζοντας Αυτονομία και Ελευθερία, Ομάδα Όλοι Είμαστε Κρατούμενοι και Συνάντηση Νέων Στο Κοινωνικό Κίνημα της Οαχάκα, λένε ότι βοηθούσε όπου χρειαζόταν, ζωγραφίζοντας πανό η τοιχογραφίες, χορεύοντας αραβικούς χορούς, οργανώνοντας πανκ συναυλίες για να μαζέψει λεφτά για τις οργανώσεις που στήριζε, έδινε μαθήματα αυτοάμυνας σε γυναίκες, μετέφραζε και δίδασκε αγγλικά. Ακόμη λειτούργησε σαν διεθνής παρατηρήτρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνόδευε ακτιβιστές που αισθάνονταν ότι απειλούνται από την κυβέρνηση και τους παραστρατιωτικούς της Οαχάκα.
Πρόσφατα η Σάλι συνόδευε συγγενείς ενός μάρτυρα για την περίπτωση της δολοφονίας του δημοσιογράφου του Ιντυμίντια Μπράντ Γουίλ. Ζούσε στο σπίτι τους και τους συνόδευε στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Όμως ένα μέλος της οικογένειας σκεφτόταν ότι αυτή η κατάσταση έβαζε σε κίνδυνο και τη ζωή της Σάλι. Για παράδειγμα τα μυστηριώδη άτομα που παρακολουθούσαν την οικογένεια, ποτέ δεν τους άφηναν ήσυχους, ακόμα και αν η Σάλι βρίσκονταν μαζί τους. Γι' αυτό το λόγο η γυναίκα παρότρυνε τη Σάλι να φύγει με κάποιους φίλους που δεν είχαν εμπλακεί στο κίνημα.
Η Σάλι και εγώ γνωριστήκαμε στην Οαχάκα στις διαμαρτυρίες και τις εκδηλώσεις που γίνανε με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Μπραντ Γουίλ τον Νοέμβριο του 2007. Σηκωθήκαμε νωρίς τη μέρα της συγκέντρωσης που στόχος της ήταν να στηθούν οδοφράγματα στο μέρος όπου όργανα της κυβέρνησης πυροβόλησαν τον Μπραντ. Πήγε κάποιος να δει τι γίνεται στο μέρος που προγραμματιζόταν η συγκέντρωση και γύρισε χλωμός. «Υπάρχει αστυνομία εκεί. Είναι με καλυμμένα τα πρόσωπα και συλλαμβάνουν όσους πηγαίνουν. Δεν μπορούμε να πάμε». Έτσι μείναμε κρυμμένοι εκεί που βρισκόμασταν. Η Σάλι και εγώ μιλήσαμε για το ποιες είμαστε και το τι κάνουμε. Εκείνη μου μίλησε για τη γειτονιά που ζούσε και είπε ότι ήταν επικίνδυνη γιατί ζούσαν εκεί μέλη του PRI που ήταν με το μέρος του κυβερνήτη Ulises Ruiz Ortiz.
Λίγες ώρες μετά η Σάλι έφυγε με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες για να συμμετάσχει σε μια μεγάλη διαδήλωση που διοργάνωνε το συνδικάτο των δασκάλων Sección 22 και άλλα μέλη της APPO. Και για να τραβήξει φωτογραφίες. Εγώ δεν πήγα μαζί τους λέγοντας ότι είχα δουλειά να κάνω «πίσω από φωτογραφικές μηχανές». Η Σάλι γύρισε λίγες ώρες μετά και βάλθηκε να ανεβάζει τις φωτογραφίες που τράβηξε στο Ιντυμίντια της Αριζόνα και στο άλμπουμ της στο Flickr. Δούλεψε όλη τη νύχτα ενώ οι υπόλοιποι κοιμόμασταν.
Μείναμε εκεί μερικές μέρες. Όταν ένας φίλος κι εγώ θεωρήσαμε ότι η κατάσταση στους δρόμους είχε ηρεμήσει αρκετά, αποφασίσαμε να βγούμε για να κάνουμε μερικά ψώνια στο κέντρο και να βρούμε ένα καινούριο μέρος για να μείνουμε. Ξέροντας ότι τα τατουάζ, τα σκούρα ρούχα και οτιδήποτε άλλο «ύποπτο» θα ήταν αρκετά για να μας συλλάβουν, δανειστήκαμε κάποια ελαφριά ρούχα που να καλύπτουν τα τατουάζ και αποχαιρετήσαμε τη Σάλι και τους υπόλοιπους συντρόφους. Έπειτα εγώ και ο φίλος μου περπατήσαμε στους δρόμους για πρώτη φορά μετά από αρκετές μέρες.
Όταν φτάσαμε στο κέντρο, κατευθυνθήκαμε στην αγορά. Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισε να μας ακολουθεί μια καμιονέτα γεμάτη με δημοτικούς αστυνομικούς, αλλά αμέσως κάνανε αισθητή την παρουσία τους. Δύο αστυνομικοί πήδηξαν απ' το πίσω μέρος της καμιονέτας και αφού συνεννοηθήκανε με σφυρίγματα και νοήματα, έτρεξαν προς το μέρος μας. Ένας από αυτούς μπήκε μπροστά μας, και χωρίς να πει τίποτα μας σημάδεψε με το αυτόματο όπλο του.
Έπιασα το χέρι του συντρόφου μου και παρά το ότι δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά άρχισα να του μιλάω σ' αυτή τη γλώσσα: «Τι συμβαίνει; Τι θέλουν;»
Ηρέμησε, ηρέμησε. Κρατήσου ψύχραιμη. Θέλουν να μας τρομάξουν.
Ο αστυνομικός κράτησε το όπλο στο ύψος του κεφαλιού μας, σημαδεύοντας πρώτα το πρόσωπο του φίλου μου και μετά εμένα. «Τι συμβαίνει;» ρώτησα στα αγγλικά.
Οι άλλοι αστυνομικοί του σφύριξαν και εκείνος τους απάντησε. Μετά κατέβασε το όπλο του και έτρεξε, εξαφανίστηκε σε μια στροφή. Η καμιονέτα γεμάτη με αστυνομικούς εξαφανίστηκε κι αυτή. Κατευθυνθήκαμε προς την αγορά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Ήξερα ότι το να είσαι δημοσιογράφος στο Μεξικό έχει τους κινδύνους του. Το Μεξικό είναι, εκτός των άλλων, η πιο επικίνδυνη χώρα στο ημισφαίριο για έναν δημοσιογράφο και η δεύτερη πιο επικίνδυνη στον κόσμο μετά το Ιράκ.
Αυτό αποδείχτηκε όταν δούλευα στη Σονόρα στα τέλη του Οκτώβρη του 2006. Κάλυπτα το γιορτασμό της μέρας των νεκρών με τον Υποδιοικητή Μάρκος όταν μερικά κινητά χτύπησαν. Όσοι απαντήσαμε λάβαμε την άσχημη είδηση: είχαν δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο από τις Η.Π.Α., του Ιντιμίντια της Οαχάκα. Το όνομά του ήταν Μπραντ. Γουίλ.
Το βιασμένο κορμί και σε αποσύνθεση της Σάλι βρέθηκε σε μια καλύβα είκοσι λεπτά από το Σαν Χοσέ του Πασίφικο. Ένας από τους γείτονες αντιλήφθηκε τη μυρωδιά και φώναξε την αστυνομία.
Σύμφωνα με την φίλη που αναγνώρισε το πτώμα, το πρόσωπο της Σάλι ήταν μη αναγνωρίσιμο. Ήταν μαύρο σαν να το είχαν κάψει και όλα της τα μαλλιά λείπανε σαν να της τα είχαν ξεριζώσει. Αλλά η Τζουλιέτα Κρουζ αναγνώρισε τα τατουάζ της.
Η δολοφονία της Σάλι θα μπορούσε να είναι μία ακόμη περίπτωση σεξουαλικής βίας και να μην έχει σχέση με την πολιτική της δουλειά με μερικές από τις πιο διωκόμενες οργανώσεις της Οαχάκα. Παρ' όλα αυτά οι φίλοι της Σάλι στην Οαχάκα ξέρουν ότι κάποιος την παρακολουθούσε εξαιτίας της δουλειάς της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και της σχέσης με το CIPO και τις άλλες οργανώσεις της Οαχάκα που ζουν την πολιτική βία καθημερινά.
Παρά το ότι οι φίλοι της Σάλι δεν μπορούν να πουν με σιγουριά αν η δολοφονία έγινε για πολιτικούς λόγους, είναι σίγουροι ότι η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι πρέπει για να διαλευκάνει την υπόθεση. Η αστυνομία και η εισαγγελία κινούνται πολύ αργά και δεν παίρνουν καταθέσεις από τους μάρτυρες κλειδιά που είδαν τη Σάλι πριν δολοφονηθεί και που πιθανά να μπορούν να πουν με ποιον ήταν. Οι οργανώσεις που γνώριζαν τη Σάλι διαδήλωσαν ενάντια σ' αυτή την αδράνεια στις 25 Σεπτέμβρη, πρώτα μπροστά στο προξενείο των Η.Π.Α. στην Οαχάκα και μετά στην Γενική Εισαγγελία. Ένας εκπρόσωπος του CIPO είπε ότι το CIPO δεν έχει τα μέσα για να ερευνήσει την περίπτωση και ότι η κυβέρνηση δεν δίνει πληροφορίες σε όποιον δεν ανήκει στην οικογένεια της Σάλι. Γι' αυτό πρέπει να πιεστεί η κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της και να ερευνήσει τη δολοφονία της Σάλι Γκρέις.
Η Σάλι δεν ήταν μια κεντρική φιγούρα στο κίνημα της Οαχάκα. Δεν ήταν μία οργανώτρια. Αντίθετα, έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει ένας ξένος ακτιβιστής: βοηθούσε σε ό,τι χρειαζόταν. Με τις μεταφράσεις και τα ρεπορτάζ της κρατούσε ανοιχτές τις διόδους επικοινωνίας ανάμεσα στις Η.Π.Α. και την Οαχάκα. Πολύ μετά απ' όταν η διεθνής προσοχή έφυγε από την Οαχάκα, η Σάλι έμεινε και συνόδευε τους ακτιβιστές των οποίων η ασφάλεια έπαψε να ενδιαφέρει την διεθνή κοινότητα. Δεν τους προστάτευε αν αναμειγνυόταν: μόνο παρατηρούσε και άκουγε.
Τότε γιατί κάποιος να έμπαινε στον κόπο να παρακολουθήσει και να σκοτώσει κάποια σαν τη Σάλι;
Η φίλη μου, η αδερφή Ντιάνα Ορτίς εξαφανίστηκε και βασανίστηκε στη Γουατεμάλα το 1989. Η αδερφή Ντιάνα μάθαινε ισπανικά στα παιδιά των ιθαγενών, κάτι που δεν ήταν μια δραστηριότητα επαναστατική ή εξεγερσιακή. Ήταν λίγο καιρό στη Γουατεμάλα πριν να εξαφανιστεί. Αλλά διάλεξαν αυτή.
Χρόνια μετά, στη μνήμη μας, η αδερφή Ντιάνα σηματοδοτεί ότι τα βασανιστήρια και η πολιτική βία δεν κατευθύνονται αποκλειστικά σ' αυτούς που υφίστανται φυσικά μία βίαιη ενέργεια. Τα βασανιστήρια και η πολιτική βία απευθύνονται σε όλο τον πληθυσμό για να τον τρομοκρατήσουν. Όταν άρπαξαν την αδερφή Ντιάνα (η οποία πιθανά ήταν ένα από τα λιγότερο σημαντικά και ισχυρά άτομα στην αποστολή της και η οποία δεν είχε καμία σχέση με την αντίσταση) έστειλαν ένα μήνυμα σε όλους: κανένας δεν εξαιρείται.
Αν είχαν αρπάξει έναν ιερέα, έναν επίσκοπο, έναν κοινωνικό ηγέτη ή έναν εξεγερμένο, όλοι θα μπορούσαν να το εξηγήσουν: «Καλά, ήταν εξεγερμένος, κι αυτή ήταν μια ηγέτης. Εγώ δεν είμαι τίποτα. Εξαιρούμαι».
Αλλά όταν αρπάζουν κάποιον που δρα περιφερειακά, όπως την αδερφή Ντιάνα ή την Σάλι, καταφέρνουν να τους τρομοκρατήσουν όλους: ξένους, ντόπιους, ηγέτες, γείτονες, ακτιβιστές, πανκς, δημοσιογράφους, γυναίκες…Κανένας δεν εξαιρείται.
Ο Μπραντ Γουίλ πέθανε σαν μάρτυρας. Πέθανε κάνοντας τη δουλειά του. Πέθανε κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης. Κινηματογράφησε την ίδια του τη δολοφονία. Πέθανε τριγυρισμένος από συντρόφους και μάρτυρες. Παρ' όλα αυτά η μεξικάνικη κυβέρνηση ακόμη προσπαθεί να δικαιολογήσει τη δολοφονία του. Σαν να μην ήταν αρκετό το ότι χρησιμοποίησε τη δολοφονία του για να πραγματοποιήσει μία βίαιη αστυνομική εισβολή στην πόλη της Οαχάκα, τη μέρα που βρέθηκε το πτώμα της Σάλι, η κυβέρνηση ανακοίνωσε για μια φορά ακόμη ότι θα εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για μέλη της ΑPPO και συνεργάτες της για τη δολοφονία του Μπραντ Γουίλ.
Η Σάλι από την άλλη πλευρά, πέθανε με τον χειρότερο τρόπο: φοβισμένη, τρομοκρατημένη και μόνη. Δεν υπάρχουν φωτογραφικές μαρτυρίες ούτε βίντεο. Δεν υπήρξε εξέγερση σαν αιτιολογία της δολοφονίας της. Αντίθετα η δολοφονία της αφήνει ανοιχτό το ερώτημα αν ήταν πολιτική ή αν ήταν ένα τυχαίο γεγονός σεξουαλικής βίας. Αυτό θα μπορούσε να είναι εσκεμμένο για να συσκοτίσει τους πραγματικούς σκοπούς αυτών που της επιτέθηκαν.
Λίγο μετά αφού δημοσίευσα το άρθρο μου για την ταυτότητα των μισθοφόρων που ηγήθηκαν στην εκπαίδευση σε βασανιστήρια για τους αστυνομικούς στη Λεόν στο Γκουαναχουάτο, άρχισαν να με παρακολουθούν. Μου συνέβη δυο φορές: την πρώτη φορά ήμουνα με ένα φίλο και το συγκεκριμένο πρόσωπο έφυγε με το αυτοκίνητό του μετά από μερικά τετράγωνα.
Τη δεύτερη φορά ήμουνα μόνη μου. Μια γκρι καμιονέτα άρχισε να με παρακολουθεί πολύ αργά. Σταμάτησα και τον ρώτησα τι ήθελε. Δεν απάντησε. Μόνο με κοιτούσε. Συνέχισα να περπατώ.
Μετά από λίγο σταμάτησα για δεύτερη φορά. «Τι θέλεις;» φώναξα στα ισπανικά. Κατέβασε λίγο το παράθυρό του. «Πες μου τι θέλεις αλλιώς άσε με ήσυχη!». Με κοιτούσε. «ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ;» Με κοιτούσε.
Έφυγα και συνέχισε να με ακολουθεί. Ζήτησα βοήθεια. Ένας φίλος βγήκε στο δρόμο. Η γκρι καμιονέτα έφυγε.
Ποτέ δεν το κατήγγειλα γιατί ακόμα δεν ξέρω ποια ήταν η αιτία για το γεγονός: αν ήταν πολιτική ή αν επρόκειτο για έναν διαστροφικό. Αυτό συμβαίνει όταν κάποια είναι γυναίκα και κοινωνική ακτιβίστρια. Υφιστάμεθα τη βία και σαν ακτιβίστριες και σαν γυναίκες. Η βία σχεδόν πάντα σχετίζεται και με τα δύο. Παρ' όλα αυτά, η πολιτική βία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει την σεξουαλική βία και η σεξουαλική βία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει την πολιτική βία.
(μετάφραση από το http://www.narconews.com/Issue54/articulo3201.html )
.
ecocrete.gr . |
|
Τελευτ. ενημέρωση ( Τρίτη, 30 Σεπτέμβριος 2008 )
|
|
|
|
|
|
Γà ôçà ΓáãΓΓΓ©Γà ÷ïñçãΓΓʽ ôçò
ΒΈΓôáðç & ΓçâéΓʽΓΓ Γ
ðéΓΓ―Γ©ΓΓΉΓΓΓʽ |
|
Έχουμε 215 επισκέπτες σε σύνδεση |
|
|
|
Cavo Sidero
