|
Το υπόμνημα του Αλ. Αλαβάνου για την υπόθεση της Μονής |
|
|
|
Παγκρήτιο Δίκτυο Οικ. Οργ. -
Κάβο Σίδερο - Βάι
|
|
ΣΥΡΙΖΑ
,
Σάββατο, 01 Νοέμβριος 2008
|
ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ Μ.ΤΟΠΛΟΥ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΜΕ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ
Την «άμεση παρέμβαση» στην υπόθεση της Μονής Τοπλού στην Κρήτη ζητά από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο Πρόεδρος της ΚΟ του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Αλ. Αλαβάνος με αναφορά - υπόμνημα που διαβίβασε σήμερα στην εισαγγελία. Την αναφορά παρέδωσε εξ ονόματος του, ο υπεύθυνος του γραφείου του Κ.Παπαδιγενόπουλος.
Στην αναφορά - υπόμνημα του ο Αλ. Αλαβάνος αφού αναφέρει ότι «Επί δύο σχεδόν δεκαετίες βρίσκεται σε εξέλιξη μια υπόθεση που αφορά την εκμετάλλευση έκτασης 26.000 περίπου στρεμμάτων γνωστής ως Κάβο Σίδερο, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Κρήτης, στο νομό Λασιθίου και υπήρξε αντικείμενο διεκδίκησης από το Ελληνικό Δημόσιο και τη Μονή Τοπλού.
Η έκταση έχει μεταβιβαστεί από τη Μονή Τοπλού προς το Κοινωφελές Ίδρυμα «Παναγία Ακρωτηριανή», που συνέστησε η ίδια η Μονή, και στη συνέχεια, με διαδικασίες προδήλως παράνομες και αδιαφανείς, παραχωρήθηκε προς εκμετάλλευση για ογδόντα (80) χρόνια στην αμφίβολης αξιοπιστίας και φερεγγυότητας Αγγλική εταιρεία Loyalward Limited (τώρα «Minoan Group»), η οποία έκτοτε τη διαχειρίζεται ως αντικείμενο χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας.
Το όλο ζήτημα άπτεται προφανώς του δημοσίου συμφέροντος εν όψει του κοινωφελούς χαρακτήρα του Ιδρύματος, το οποίο τελεί υπό την εποπτεία τεσσάρων κρατικών υπουργείων (Οικονομικών, Παιδείας, Πολιτισμού και Γεωργίας)». Επισημαίνει «Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία, από τα οποία προκύπτουν, σοβαρές ενδείξεις αδιαφάνειας και διαφθοράς, πολλαπλές παραβάσεις της Ελληνικής νομοθεσίας και βαρύτατες ευθύνες φυσικών προσώπων και κρατικών οργάνων για πράξεις και παραλείψεις βλαπτικές του δημοσίου συμφέροντος. Με βάση τα νέα δεδομένα, πιστεύουμε ότι επιβάλλεται η εκ νέου διερεύνηση και πλήρης διαλεύκανση της όλης υπόθεσης από την Ελληνική Δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρμόδια αρχή».
Την 13σελιδη αναφορά συνοδεύουν 37 συνημμένα έγγραφα με δικαστικές αποφάσεις, με παρεμβάσεις πολιτικών προσώπων, κρατικών υπηρεσιών, γνωμοδοτήσεις , κ.ά.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
30 /10/2008
Ακολουθεί το Υπόμνημα:
Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α
Προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
ΘΕΜΑ:Εκταση 26.000 στρεμμάτων στην περιοχή Κάβο Σίδερο Λασιθίου Κρήτης και η παραχώρησή της στην Αγγλική εταιρεία Loyalward Limited από τη Μονή Τοπλού και το Κοινωφελές Ιδρυμα «Παναγία Ακρωτηριανή»
Α.Η παραχώρηση της έκτασης. Ενδείξεις αδιαφάνειας, διαφθοράς και παραπλάνησης της κοινής γνώμης και των αρμοδίων αρχών. Πρόδηλες και εκ προθέσεως παραβάσεις της Ελληνικής νομοθεσίας περί κοινωφελών ιδρυμάτων.
Η παραχώρηση της έκτασης στη Loyalward αποφασίστηκε από το Δ.Σ. του Ιδρύματος στις 16-4-1995 κατά παράβαση βασικών διατάξεων του Ν.2039/1939 που διέπουν τη διαχείριση της περιουσίας κοινωφελών ιδρυμάτων, χωρίς την αναγκαία Κοινή Υπουργική Απόφαση των τεσσάρων εποπτευόντων υπουργών και χωρίς την παραμικρή σύμπραξη των εποπτευόντων υπουργείων είτε στην κατακύρωση είτε στις προηγηθείσες διαδικασίες. Μάλιστα, υπήρξε ρητά εκπεφρασμένη πρόθεση για παράκαμψη των νομίμων διαδικασιών και αποφυγή προηγούμενης ενημέρωσης των εποπτευουσών αρχών (βλ. πρακτικό Δ.Σ. αρ. 6/16-4-1995, Εγγραφο 1).
Την επομένη, 17-4-1995, το Ιδρυμα υπογράφει σύμβαση που τιτλοφορείται ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ – ΑΡΧΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΟΡΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΓΗΣ, ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΕΩΣ, με την οποία προσυμφωνείται η παραχώρηση της έκτασης στη Loyalward Limited για χρονικό διάστημα ογδόντα (80) ετών με σκοπό την τουριστική αξιοποίηση και εκμετάλλευσή της.
Το συμφωνητικό αυτό, όπως και τη μεταγενέστερη οριστική σύμβαση, το Ιδρυμα αρνούνταν συστηματικά να δόσει στη δημοσιότητα. Τα έγγραφα όμως αυτά κατατέθηκαν μαζί με άλλα σημαντικά έγγραφα, για τα οποία γίνεται λόγος στη συνέχεια, κατά την εκδίκαση αγωγής που συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λασιθίου στις 28-4-2004, δηλαδή μετά το πέρας της ανάκρισης που είχε διεξαχθεί κατά τα έτη 2000-2003 γύρω από το ίδιο θέμα και την έκδοση των υπΆ αριθμούς 1852/2003 και 1771/2003 βουλευμάτων του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών και του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών αντίστοιχα.
Οπως προκύπτει από τα έγγραφα αυτά, το συμφωνητικό της 17-4-1995 ήταν από πριν έτοιμο για υπογραφή μέ δακτυλογραφημένη ακόμη και τη μηνοχρονολογία (...... Απριλίου 1995) ενώ την ημέρα τη συμπληρώνει ιδιοχείρως στα Αγγλικά (17th) ο Peter Choulman, τότε πρόεδρος της Loyalward, που υπογράφει για λογαριασμό της (Εγγραφο 2), πράγμα που σαφώς καταδεικνύει ότι η σύμβαση ήταν ήδη προσυμφωνημένη και έτοιμη για υπογραφή, αφού ήταν αδύνατο να ετοιμαστεί μέσα σε μερικές ώρες, δεδομένου μάλιστα ότι, σύμφωνα με το πρακτικό, η συνεδρία του Δ.Σ. του Ιδρύματος είχε περατωθεί στις 5 μ.μ. της προηγούμενης μέρας.
Μεταξύ των πολλών προδήλως παρανόμων διατάξεων της συμβάσεως αυτής περιλαμβάνεται και ο σκανδαλώδης όρος ότι το καθαρό προϊόν κρατικών ή κοινοτικών επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων που θα εισπραχθούν για τα υπό εκτέλεση έργα θα κατανέμεται μεταξύ της Loyalward και του Ιδρύματος σε αναλογία 70-30.
Στο σημείο αυτό θέτουμε υπόψη σας και τα ακόλουθα νέα στοιχεία:
(α)Στις 28-4-2004, κατά την εκδίκαση της πιο πάνω αγωγής, που είχαν ασκήσει κατά της Loyalward δύο Ελληνες πολίτες ζητώντας προμήθειες κλπ της τάξεως των 150 εκατομμυρίων Ευρώ για φερόμενη διαμεσολάβησή τους στη σύναψη της συμβάσεως με το Ιδρυμα, ο Ηγούμενος της Μονής Τοπλού και Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Σπανουδάκης, καταθέτοντας ως μάρτυρας υπέρ της Loyalward, επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος είχε ήδη από το 1989, δηλαδή τρία χρόνια πριν από τη σύσταση του Ιδρύματος και τη δημόσια προκήρυξη του έργου (1992), επαφές με τον κατόπιν ιδρυτή και πρόεδρο της Loyalward, Peter Choulman και έτερο Αγγλο υπήκοο ονόματι Simon Berry, με αντικείμενο την παραχώρηση της έκτασης προς αξιοποίηση (βλ. πρακτικό αρ. 138/28-4-2004 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λασιθίου, Εγγραφο 3, σελ. 29).
(β)Στην ίδια δίκη κατατέθηκε έγγραφο της Loyalward ημερομηνίας 27-8-2002, σε Ελληνική και Αγγλική έκδοση (Εγγραφα 4 και 5), από το οποίο προκύπτει ότι ο Simon Berry είχε εξασφαλίσει από τη Μονή Τοπλού «κατά ή πριν το 1990» και «έναντι ευλόγου ανταλλάγματος» δικαίωμα πρώτης προσφοράς (option) από τη Μονή Τοπλού για την αξιοποίηση της μοναστηριακής περιουσίας. Σύμφωνα με το έγγραφο, το δικαίωμα αυτό μεταβιβάστηκε στη Loyalward μετά την ίδρυσή της το 1991, με αντάλλαγμα τη χορήγηση μετοχών προς τον Simon Berry. Ο τελευταίος εμφανίζεται μέχρι σήμερα στα επίσημα έγγραφα της εταιρείας να δικαιούται 15% των μετοχών της Ελληνικής θυγατρικής Loyalward (Ελλάς) Α.Ε.
(γ)Την ύπαρξη των προηγούμενων επαφών και έγγραφης προσυνεννόησης με τα συγκεκριμένα πρόσωπα επιβεβαιώνει ο Ηγούμενος της Μονής Τοπλού σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξή του (7-10-08) λέγοντας «μπορεί να τους είχα κάμει ένα γράμμα στον Simon Berry ...» (βλ. Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα συνέντευξης, Εγγραφο 6).
(δ)Κατά την ίδια συζήτηση στο Πρωτοδικείο Λασιθίου ο συνήγορος της Loyalward Κωνσταντίνος Ρούσος επιβεβαιώνει ότι η διαμεσολάβηση όντως υπήρξε και ότι ο ίδιος είχε προτείνει στους ενάγοντες ως λογική μεσιτική αμοιβή το ποσό των 100.000 Λιρών Αγγλίας, δηλ. περίπου 55.000.000 δραχμές (βλ. ανωτέρω Πρακτικό 138/2004, σελ. 27). Σημειωτέον ότι η αγωγή απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους (έλλειψη άδειας μεσίτη) χωρίς το δικαστήριο να ασχοληθεί με την ουσία των ισχυρισμών.
(ε)Στις επίσημες οικονομικές καταστάσεις της Loyalward οικονομικού έτους 2003, δηλαδή δύο χρόνια πριν την κατακύρωση (Εγγραφο 7, σελ. 7), η Loyalward εμφανίζεται να οφείλει (σε περίπτωση πώλησής της) μεγάλα ποσά χρημάτων σε διάφορα πρόσωπα σε αναγνώριση και ανταμοιβή των υπηρεσιών τους για το έργο του Κάβο Σίδερο «από τη σύλληψή του το 1991», δηλαδή πριν από τη σύσταση του Ιδρύματος και τη δημόσια προκήρυξη του έργου. Αυτό καταδεικνύει ότι υπήρχαν προηγούμενες συνεννοήσεις και ότι οι ιδρυτές της εταιρείας είχαν αφενός την πεποίθηση ότι θα έπαιρναν τη δουλειά και αφετέρου την πρόθεση να πουλήσουν την εταιρεία τους αμέσως μετά. Μεταξύ των αναφερομένων προσώπων είναι η Μαρία Σκουλά, δικηγόρος Ηρακλείου (κατόπιν εκπρόσωπος και αντίκλητος της εταιρείας) με οφειλόμενο προς αυτήν ποσόν 300.000 Λίρες Αγγλίας. Στα μετοχολόγια της μητρικής Minoan Group η εν λόγω δικηγόρος φαίνεται να κατέχει μαζί με άλλους δύο δικηγόρους Ηρακλείου, τους Βασίλειο Κεφαλογιάννη και Εμμανουήλ Μαραζάκη, συνολικό αριθμό 360.000 μετοχών της εταιρείας (120.000 ο καθένας), τις οποίες στη συνέχεια εκποίησαν, ταυτόχρονα και οι τρεις τους, τον Ιούλιο και Οκτώβριο 2007 εισπράττοντας άγνωστο ποσό χρημάτων (βλ. μετοχολόγια Minoan Group της 30-4-2007 και της 30-4-2008, Εγγραφα 8 και 9).
(στ)Ο νομικός σύμβουλος του Ιδρύματος, δικηγόρος Αθηνών Θεόδωρος Κοντογιαννόπουλος, εμφανίζεται στα ίδια μετοχολόγια της αντισυμβαλλόμενης Αγγλικής εταιρείας (Εγγραφα 8 και 9) να κατέχει 50.000 μετοχές της. Αυτή η πρακτική αποτελεί το λιγότερο παράβαση στοιχειωδών κανόνων δεοντολογίας και θα πρέπει να ερευνηθεί, με δεδομένη μάλιστα την πάγια τακτική της αντισυμβαλλόμενης εταιρείας να χορηγεί δωρεάν μετοχές της προς εξόφληση κάθε μορφής οφειλών. Ο εν λόγω δικηγόρος υπέβαλε στο Δ.Σ. του Ιδρύματος γνωμοδότηση (Εγγραφο 10), με την οποία τάσσεται αναφανδόν υπέρ της συνάψεως συμβάσεως με την Loyalward, την οποία εξυμνεί ως «δυναμικό developer», χωρίς να πραγματεύεται ή να μνημονεύει καθόλου το γεγονός ότι η έκταση ήταν αντικείμενο εκκρεμοδικίας με το Δημόσιο ή να εκθέτει τις νομοθετικές διατάξεις και νόμιμες διαδικασίες που διέπουν τη σύναψη και το περιεχόμενο τέτοιων συμβάσεων και που είχαν συλλήβδην παραβιαστεί.
(ζ)Η εταιρεία στην οποία παραχωρήθηκε η έκταση δεν ανταποκρίνεται ούτε στοιχειωδώς προς τις προδιαγραφές και κριτήρια που θέτει ο Ν. 2039/1939 για την ανάληψη αξιοποίησης της περιουσίας ενός κοινωφελούς ιδρύματος. Εχει συσταθεί αποκλειστικά για το σκοπό αυτό από μικρή ομάδα φυσικών προσώπων με «κεντρικά γραφεία» τα σπίτια τους και με κεφάλαιο 1.000 Λιρών Αγγλίας (περίπου 1.300 Ευρώ), δεν έχει ούτε τηλέφωνο στο όνομά της, δεν έχει εκτελέσει ποτέ και πουθενά κανένα έργο και δεν έχει καμιά απολύτως επιφάνεια, υπόβαθρο, πείρα ή οργάνωση ούτε αυτή ούτε η κατόπιν μητρική της Minoan Group. Οι τρέχουσες δαπάνες και λοιπές υποχρεώσεις καλύπτονται με έκδοση μετοχών και ο «όμιλος» προσπαθεί να αντλήσει κεφάλαια από την αγορά υψηλού ρίσκου ΑΙΜ του Λονδίνου, προβάλλοντας ως μοναδικό περιουσιακό στοιχείο τα μισθωτικά δικαιώματα της θυγατρικής Loyalward στην έκταση του Κάβο Σίδερο.
Η εταιρεία δεν έχει νόμιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Τα «κεντρικά γραφεία» και το μοναδικό τηλέφωνο του «ομίλου» στεγάζονται μέχρι και σήμερα στο σπίτι ενός από τους ιδρυτές σε προάστιο του Λονδίνου, ο δε τωρινός Πρόεδρος Christopher Egleton δηλώνει σειρά διευθύνσεων κατοικίας του σε διάφορες χώρες (Βέλγιο, Κύπρο, Ελλάδα), περιλαμβανομένης και μιας
ταχυδρομικής θυρίδας, από τις οποίες καμιά δεν επιβεβαιώνεται ως πραγματική, ενώ αντί για διεύθυνση γραφείου του δηλώνει ένα κινητό τηλέφωνο στο οποίο απαντά ο ίδιος.
Από τα δεδομένα αυτά στοιχειοθετείται η παντελής έλλειψη στο πρόσωπο της εταιρείας των νομίμων προϋποθέσεων και κριτηρίων για την ανάληψη της αξιοποίησης της τεράστιας περιουσίας του Κοινωφελούς Ιδρύματος και κατΆ επέκταση η κατάφωρη παραβίαση των διατάξεων που θεσπίζουν τις προϋποθέσεις αυτές και η αντίστοιχη ζημία του Κοινωφελούς Ιδρύματος και του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος. Τα ανωτέρω στοιχεία προέρχονται από δημόσια έγγραφα που είναι διαθέσιμα στον οποιονδήποτε και η παράλειψη στοιχειώδους έρευνας και εξέτασής τους θεμελιώνει βαρύτατες ευθύνες τόσο στην πλευρά του Ιδρύματος όσο και στην πλευρά της εποπτεύουσας αρχής.
Σημειώνουμε ότι, λεπτομέρειες και αντίστοιχη τεκμηρίωση τόσο για το θέμα αυτό όσο και για το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν τη σύμβαση του Ιδρύματος με τη Loyalward περιέχονται σε εμπεριστατωμένη νομοτεχνική μελέτη που συνέταξε ο δικηγόρος Αθηνών Φειδίας Κοντεμενιώτης με εντολή αιρετών εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης Λασιθίου. Αντίγραφο της μελέτης με τα παραρτήματά της επισυνάπτουμε στην παρούσα (Εγγραφο 37).
(η)Τόσο το Ιδρυμα όσο και η αλλοδαπή εταιρεία δηλώνουν ότι στο Κάβο Σίδερο θα δημιουργηθεί τουριστικό συγκρότημα υψηλών προδιαγραφών, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας κλπ. Ταυτόχρονα όμως η εταιρεία διαφημίζει το έργο στο εξωτερικό ως πρωτίστως οικιστική ανάπτυξη (real estate), όπου θα ανεγερθούν 842 εξοχικά σπίτια και διαμερίσματα, τα οποία διαθέτει ήδη προς πώληση «επί σχεδίου» («off plan») μέσω Αγγλικών κτηματομεσιτικών γραφείων. Προσφέρονται μάλιστα και εκπτώσεις στις τιμές πωλήσεως σε όσους αγοράζουν μετοχές της εταιρείας. Φαίνεται λοιπόν ότι τόσο η κοινή γνώμη της Ελλάδας όσο και οι αρμόδιες κρατικές αρχές έχουν σκοπίμως παραπλανηθεί ως προς το πραγματικό περιεχόμενο της δήθεν «επένδυσης». Βλ. σχετικώς τα ακόλουθα στοιχεία:
- Απόσπασμα από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρείας όπου το έργο περιγράφεται ως καθαρώς ξενοδοχειακό συνολικής δυναμικότητας 7.000 κλινών και σχετική διαφημιστική καταχώρηση της εταιρείας σε τοπικές εφημερίδες (Εγγραφο 11). ΚατΆ αντιδιαστολή,
- Επίσημα έντυπα της ίδιας της εταιρείας, εκδόσεως Αυγούστου 2006 και Νοεμβρίου 2007 με τα οποία προσφέρονται εκπτώσεις μέχρι και 175.000 Λιρών Αγγλίας (230.000 Ευρώ) επί των τιμών πωλήσεως κατοικιών και διαμερισμάτων στο Κάβο Σίδερο (Εγγραφα 12, 13). Το δεύτερο είναι ανηρτημένο και στην ιστοσελίδα του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου.
- Διαφημιστικά έντυπα από τρεις κτηματομεσιτικούς οίκους της Αγγλίας που έχουν διοριστεί από την συμβαλλόμενη εταιρεία για να προωθούν πωλήσεις κατοικιών και διαμερισμάτων στο εξωτερικό (Εγγραφα 14-16). Τα έντυπα αυτά είναι ανηρτημένα και στο διαδίκτυο και αποστέλλονται σε υποψήφιους αγοραστές που εκδηλώνουν ενδιαφέρον.
Από όλα τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτουν ύποπτες και αδιαφανείς διαδικασίες που χρονολογούνται τουλάχιστον από το 1989, πολύ πριν από τη σύσταση του Κοινωφελούς Ιδρύματος και τη δημόσια προκήρυξη του έργου και κορυφώνονται με την υπογραφή προσυμφώνου για την παραχώρηση της έκτασης των 26.000 στρεμμάτων στη Loyalward Limited το 1995, με κίνητρο την αθέμιτη κερδοσκοπία και όχι την εξυπηρέτηση των κοινωφελών σκοπών του Ιδρύματος όπως έχουν νομοθετικά προσδιοριστεί.
Οι αθέμιτες αυτές και παράνομες διαδικασίες έχουν διευκολυνθεί μέχρι και σήμερα από την αδράνεια και τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις των ιδιωτικών και κρατικών οργάνων που είναι επιφορτισμένα με τη διοίκηση και εποπτεία του Κοινωφελούς Ιδρύματος και τη διαφύλαξη των συμφερόντων αυτού και κατΆ επέκταση του δημοσίου συμφέροντος και οι οποίες χρήζουν ενδελεχούς διερεύνησης.
Συμπληρωματικά ιστορούμε ότι στις αρχές του 2000 (εποχή της μεγάλης «φούσκας» του Χρηματιστηρίου Αθηνών), η Loyalward είχε έλθει σε διαπραγματεύσεις με τον Ελληνα επιχειρηματία Παναγιώτη Πανούση (σήμερα υπόδικο για χρηματιστηριακές απάτες της ίδιας περιόδου) με στόχο την είσοδό της στο Ελληνικό χρηματιστήριο. Στις επίσημες ανακοινώσεις της, η Loyalward δηλώνει ότι το έργο του Κάβο Σίδερο θα αποτελούσε μέρος της όλης συναλλαγής και ταυτόχρονα εξαγγέλλει ότι σχεδιάζει δεύτερο «μεγάλο έργο» σε απροσδιόριστη περιοχή «βόρεια των Αθηνών». Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν. Για το «δεύτερο έργο» δεν έχει γίνει έκτοτε κανένας άλλος λόγος (βλ. ανακοινώσεις Loyalward 28-4-2000 και 28-6-2000, Εγγραφα 17 και 18), ενώ οι επιχειρηματικές προσπάθειες των «επενδυτών» συνεχίζονται μέχρι σήμερα στην αγορά υψηλού ρίσκου ΑΙΜ του Λονδίνου.
Ετσι, αποκαλύπτεται ότι το «έργο» που διαφημίζεται ως μεγάλη συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και ως δήθεν η μεγαλύτερη έξωθεν επένδυση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα στημένο κερδοσκοπικό παιχνίδι με σκοπό την αποκόμιση αθέμιτου κέρδους μέσω χρηματιστηριακών μεθοδεύσεων πάνω στην πλάτη της δημόσιας περιουσίας και του δημοσίου συμφέροντος και με παραπλάνηση της κοινής γνώμης και των αρμοδίων αρχών της χώρας.
Β.Παράνομες μεταβιβάσεις, έκνομες πράξεις και παραλείψεις αρμοδίων οργάνων και αξιωματούχων και απεμπόληση δικαιωμάτων του Δημοσίου κατά τη διάρκεια της επιδικίας.
Η εκκρεμοδικία μεταξύ της Μονής Τοπλού και του Ελληνικού Δημοσίου για την κυριότητα της έκτασης ξεκίνησε το 1985 και περατώθηκε το 1999. Κατά τη διάρκειά της συνέβησαν τα ακόλουθα περιστατικά, που συνιστούν προφανείς παραβάσεις της Ελληνικής νομοθεσίας και στοιχειοθετούν ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις αρμοδίων οργάνων που έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον.
-Τον Αύγουστο και Δεκέμβριο 1991 η Μονή Τοπλού μεταβιβάζει δύο φορές με δωρεά ολόκληρη την επίδικη έκταση στο υπό σύσταση Κοινωφελές Εκκλησιαστικό Ιδρυμα «Παναγία Ακρωτηριανή» (δωρητήρια συμβόλαια αρ. 8472/24 8 1991 και 8689/7-12-1991 συμβολαιογράφου Σητείας Βικτωρίας Κουνελάκη-Κουτσοδόντη, Εγγραφα 19, 20). Ταυτόχρονα με τη δεύτερη μεταβίβαση, ο Ηγούμενος της Μονής Τοπλού υπογράφει και τη συστατική πράξη του Ιδρύματος (συμβόλαιο 8688/07 12 1991 της ίδιας συμβολαιογράφου, Εγγραφο 21). Και οι δύο μεταβιβάσεις, που είναι μεταγεγραμμένες στο υποθηκοφυλακείο Σητείας, είναι παράνομες και απολύτως άκυρες γιατί προσκρούουν στις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν. 3250/1924, που απαγορεύουν με ποινή απόλυτης ακυρότητας κάθε εμπράγματη δικαιοπραξία σε αγροτικές εκτάσεις άνω των 250 στρεμμάτων χωρίς προηγούμενη άδεια της Διοίκησης. Και στις δύο μεταβιβάσεις, όπως και στην ιδρυτική πράξη, δεν γίνεται καμιά απολύτως μνεία ότι η έκταση είναι επίδικη και διεκδικείται από το Δημόσιο.
Τον Μάϊο 1992 εκδίδεται το από από 27 5 1992 Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 395-Β'/19-6-1992, Εγγραφο 22), με το οποίο εγκρίνεται η σύσταση του Κοινωφελούς Εκκλησιαστικού Ιδρύματος «Παναγία Ακρωτηριανή», με έδρα τη Μονή Τοπλού, θεσπίζεται ο κανονισμός του και τίθεται τούτο υπό την εποπτεία των υπουργών Οικονομικών, Παιδείας, Πολιτισμού και Γεωργίας. Το διάταγμα μνημονεύει ως περιουσία του Ιδρύματος την έκταση των 26.000 στρεμμάτων και ως τίτλο κτήσεως το ανωτέρω απολύτως άκυρο συμβόλαιο δωρεάς αρ. 8689/1991.
Από τα ανωτέρω περιστατικά, πέρα από το ότι δημιουργούνται αμφιβολίες για τη νομιμότητα του Προεδρικού Διατάγματος, προκύπτουν σοβαρές ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις των οργάνων που ήσαν αρμόδια για την επεξεργασία και την έκδοσή του.Διότι, σε χρόνο που η έκταση τελούσε υπό τη διεκδίκηση του Ελληνικού Δημοσίου, το ίδιο το Δημόσιο εκδίδει Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο αναγνωρίζει ως ιδιοκτήτη την αντίδικό του Μονή Τοπλού και ως νόμιμη τη μεταβίβαση της έκτασης από τη Μονή προς το Ιδρυμα που η ίδια συνέστησε, και μάλιστα με ένα τίτλο που ήταν εξόφθαλμα παράνομος και άκυρος.
-Το Δεκέμβριο 1992 το νεοσυσταθέν Ιδρυμα, χωρίς καμιά σύμπραξη των τεσσάρων εποπτευόντων υπουργείων και κατά παράβαση όλων των σχετικών διατάξεων του Ν. 2039/1939 που διέπουν τη διάθεση της περιουσίας κοινωφελών ιδρυμάτων, δημοσιεύει «Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος» (Εγγραφο 23) για την αξιοποίηση της έκτασης των 26.000 στρεμμάτων χωρίς να μνημονεύει πουθενά ότι η έκταση είναι επίδικη και τελεί υπό τη διεκδίκηση του Δημοσίου.
Σε ανταπόκριση προς την πρόσκληση εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους η Αγγλική εταιρεία Loyalward Limited, που είχε συσταθεί δυό χρόνια πριν με αποκλειστικό σκοπό το συγκεκριμένο έργο, καθώς και δύο κοινοπραξίες, από τις οποίες η μία στη συνέχεια αποχώρησε και η άλλη αποκλείστηκε.
-Τον Ιανουάριο 1997 το Εφετείο Κρήτης εκδίδει δύο αποφάσεις που δικαιώνουν εν μέρει το Ελληνικό δημόσιο. Με τη μία (23/1997, Εγγραφο 24) αναγνωρίζει ότι το ένα τρίτο της έκτασης (περίπου 10.000 στρέμ¬ματα) ανήκει στο Δημόσιο. Με την άλλη (22/1997, Εγγραφο 25) υποχρεώνει τη Μονή Τοπλού να επιστρέψει στο Κράτος 128 εκατομ. Δραχμές που είχε εισπράξει ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση μέρους της έκτασης.
-Τον Σεπτέμβριο 1997 ο τότε Υφυπουργός Οικονομικών Γεώργιος Δρυς, με επιστολή του με αρ. Πρωτοκόλλου 10/63/28-9-1997 προς τον Πρόεδρο του Κοινωφελούς Ιδρύματος (Εγγραφο 26), ενώ επισημαίνει ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να παραιτηθεί των δικαιωμάτων του επί της έκτασης των 10.000 στρεμμάτων, τον πληροφορεί ότι το Δημόσιο, και αν ακόμη αναγνωριστεί κύριος της έκτασης, έχει τη δυνατότητα να την εκποιήσει με σκοπό την τουριστική αξιοποίησή της. Ταυτόχρονα τον πληροφορεί ότι, αν δεν υπάρχει απΆ ευθείας εκποίηση προς το Ιδρυμα ή τους ξένους επενδυτές, θα μπορούσε να υπάρξει κάποιας μορφής συνεκμετάλλευση.
Σε μεταγενέστερο δημόσιο έγγραφό της (Εγγραφο 27) η Loyalward αποκαλύπτει ότι είχε ζητήσει και λάβει «διαβεβαιώσεις και έγγραφες δεσμεύσεις από αρμόδιους Ελληνες υπουργούς» ότι, ακόμη και αν το Δημόσιο κέρδιζε την έκταση, θα την παραχωρούσε στην εταιρεία. Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι η ως άνω επιστολή του Υφυπουργού Οικονομικών ήταν αποτέλεσμα δικών της ενεργειών.
-Τον Ιούλιο 1998 ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Χαράλαμπος Αλαμάνος, με «εξαιρετικώς επείγουσα» επιστολή του με αρ. Πρωτ. 1082080/2742/Β0011/8-7-1998 (Εγγραφο 28) εγκρίνει την παραχώρηση της έκτασης στη Loyalward για 80 χρόνια, κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας (που επιβάλλει μεταξύ άλλων ανώτατο όριο 50 ετών) και σύμφωνα με τους όρους του προσυμφώνου που είχε υπογραφεί τον Απρίλιο 1995. Πέρα από το γεγονός ότι η πράξη αυτή είναι εκ του περιεχομένου της αντίθετη με το νόμο, είναι πρωτίστως παράνομη εκ του γεγονότος ότι για κάθε δραστηριότητα του συγκεκριμένου Κοινωφελούς Ιδρύματος έπρεπε να εκδίδεται Κοινή Υπουργική Απόφαση των τεσσάρων εποπτευόντων υπουργείων, πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα. Η επιστολή δεν μνημονεύει καθόλου το γεγονός ότι η έκταση ήταν επίδικη και διεκδικούνταν από το Δημόσιο.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ενώ το Δημόσιο έχει ήδη κερδίσει την κυριότητα του ενός τρίτου της έκτασης και το θέμα εκρεμεί ακόμη ενώπιον της Δικαιοσύνης, και προκειμένου να διευκολυνθούν οι ξένοι «επενδυτές», το ίδιο το Δημόσιο δηλώνει πρόθυμο να εκποιήσει την έκταση προς αυτούς και ταυτόχρονα εκδίδει μια προφανώς παράνομη και παράτυπη πράξη με την οποία, παρά τη μέχρι τότε δικαίωσή του, αναγνωρίζει την αντίδικό του Μονή ως κύριο της έκτασης και εγκρίνει την παραχώρησή της σε τρίτους για 80 χρόνια. Για τις πράξεις αυτές είναι προφανείς οι ευθύνες των αρμοδίων οργάνων του κράτους, οι οποίες δεν μπορούν να θεραπευθούν από την μετέπειτα εξέλιξη του δικαστικού αγώνα.
-Εξι μέρες μετά την «εξαιρετικώς επείγουσα» επιστολή του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών, στις 14-7-1998, το Ιδρυμα και η Loyalward υπογράφουν οριστική σύμβαση (Εγγραφο 29) στην οποία επαναλαμβάνεται το περιεχόμενο του προσυμφώνου του 1995 και η παραχώρηση της έκτασης στη Loyalward για ογδόντα χρόνια. Στο κείμενο της σύμβασης γίνεται ειδική μνεία στην επιστολή αυτή καθώς και στην πιο πάνω επιστολή του Υφυπουργού Οικονομικών. Η σύμβαση αυτή ουδέποτε υποβλήθηκε σε οποιαδήποτε έγκριση.
-Λίγο μετά την υπογραφή της οριστικής σύμβασης, στις 22-9-1998, το Ιδρυμα ζητεί από το Νομάρχη Λασιθίου την κατά νόμον «άδεια εκποίησης», δηλαδή την άρση της απαγόρευσης δικαιοπραξιών του Ν. 3250/1924, που δεν υπήρχε στις δύο μεταβιβάσεις του 1991 με αποτέλεσμα την απόλυτη ακυρότητά τους. Ο τότε Νομάρχης Λασιθίου Ιωάννης Παπατσάκωνας εκδίδει αυθημερόν και χωρίς τις κατά νόμον αναγκαίες και δεσμευτικές γνωμοδοτήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών (Διεύθυνσης Δασών, Διεύθυνσης Γεωργίας κλπ) την υπΆ αρ. 38682/22-9-98 απόφασή του (Εγγραφο 30) με την οποία επιτρέπει την εκ νέου (για Τρίτη φορά) μεταβίβαση της έκτασης των 26.000 στρεμμάτων από τη Μονή Τοπλού προς το Ιδρυμα. Δηλαδή, ενώ το ένα τρίτο και πλέον της έκτασης έχει αναγνωριστεί δικαστικά ως ιδιοκτησία του Δημοσίου και η σχετική απόφαση εξακολουθεί να ισχύει και δεν έχει αναιρεθεί, και ενώ η κυριότητα του συνόλου της έκτασης τελεί ακόμη υπό τη διεκδίκηση του Δημοσίου, ο Νομάρχης Λασιθίου, με μια απόφαση κραυγαλέα παράνομη και παράτυπη, αναγνωρίζει τη Μονή Τοπλού ως ιδιοκτήτη της έκτασης και εγκρίνει τη μεταβίβασή της.
-Επί αιτήσεων αναιρέσεως που έχει ασκήσει η Μονή Τοπλού κατά των αποφάσεων του Εφετείου Κρήτης 23/1997 και 22/1997 ο αρμόδιος εισηγητής του Αρείου Πάγου στην έκθεσή του εισηγείται την απόρριψή τους. Παρά ταύτα ο Αρειος Πάγος δέχεται τις αναιρέσεις και αναπέμπει την υπόθεση στο Εφετείο Κρήτης (αποφάσεις ΑΠ 1551/1998, ΑΠ 1550/1998 και αντίστοιχες εισηγήσεις, Εγγραφα 31 - 34). Το Εφετείο Κρήτης εκδίδει την υπΆ αρ. 330/18-6-1999 απόφασή του (Εγγραφο 35) με την οποία αναγνωρίζει κυριότητα της Μονής στο σύνολο της έκτασης.
-Κατά της νέας αποφάσεως του Εφετείου Κρήτης το Δημόσιο ασκεί αίτηση αναιρέσεως. Τον Νοέμβριο 1999 το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με την υπΆ αρ. 898/10-11-1999 γνωμοδότηση του Γ΄ Τμήματός του (Εγγραφο 36), αποφαίνεται ότι οι λόγοι αναιρέσεως είναι αβάσιμοι και έτσι η αναίρεση του Δημοσίου θεωρείται μη ασκηθείσα και η απόφαση του Εφετείου καθίσταται αμετάκλητη.
Τέλος επισημαίνουμε για την ιστορία ότι, ενώ τα τέσσερα συναρμόδια υπουργεία που έχουν εκ του νόμου (Π.Δ. της 27-5-1992) εποπτικό ρόλο στη λειτουργία του Κοινωφελούς Ιδρύματος δεν έχουν ανταποκριθεί προς τις θεσμικές τους υποχρεώσεις και δεν είχαν μέχρι στιγμής καμιά απολύτως συμμετοχή στις σχετικές διαδικασίες, αντίθετα η Διοίκηση, μέσω έξη υπουργείων, έχει εκδόσει κοινή υπουργική απόφαση περιβαλλοντικών όρων για τη δήθεν «επένδυση», όχι προς το Ιδρυμα αλλά προς την αλλοδαπή εταιρεία, χωρίς να ερευνήσει στοιχειωδώς τη νομιμοποίηση και το κύρος των δικαιωμάτων που επικαλείται. Κατά της απόφασης αυτής εκκρεμεί αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας από 300 περίπου κατοίκους και οργανώσεις της περιοχής. Η υπόθεση εκείνη είναι άσχετη με τα ζητήματα που θίγονται στην παρούσα αναφορά μας.
Αθήνα, 30 Οκτωβρίου 2008
Ο αναφέρων
Αλ. Αλαβάνος
Βουλευτής Ηρακλείου
Πρόεδρος ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ
.
ecocrete.gr . |
|
Cavo Sidero
