|
Μακρυγιαλός: Μπορούμε να συζητήσουμε; |
|
|
|
Οικολογική Ομάδα Σητείας -
Λασίθι στην Πλώρη, Νομαρχιακή Κίνηση
|
|
Αντώνης Ανηψητάκης
,
Τρίτη, 01 Ιούνιος 2010
|
Δεν είμαι της θεωρίας να μην αφήνω τίποτα να πέσει κάτω. Στο δημόσιο λόγο είναι πολλά αυτά που δεν τους αξίζει να στέκεσαι. Είναι για μένα μια αναγκαία εξοικονόμηση πνεύματος και ψυχικής ηρεμίας. Επίσης δεν με ενδιαφέρει να μιλήσω τελευταίος ιδίως όταν δεν έχω τίποτα να προσθέσω στα όσα έχω ήδη πει και, κυρίως, γράψει. Ακόμη κι αν με συκοφαντούν, κι αν με διαστρεβλώνουν, κι αν με ταυτίζουν με πρόσωπα και πράγματα με τα οποία δεν έχω σχέση. Θεωρώ ότι οι σκεπτόμενοι πολίτες μπορούν στην πλειοψηφία τους να κρίνουν σωστά και να μην αποφασίσουν από την τελευταία φράση του πλέον φωνασκούντος. Οι κοκορομαχίες βρίσκονται στο ίδιο φθίνον νόμισμα που έχει στην άλλη πλευρά πέτρες, μολότωφ, σφαίρες και μυαλά στα κάγκελα.
Επίσης δεν με ενδιαφέρει η αντιπαράθεση της ατάκας που στοχεύει στο να κάνει τον πολίτη φανατικό θεατή και καταντά τους πολιτικούς θεατρίνους. Βρίζονται μπροστά στο φακό και μετά φεύγουν χεράκι-χεράκι για την επόμενη παράσταση. Αν έλεγα για παράδειγμα ότι ένας δήμαρχος φαντασιώνεται εαυτόν ως νέο Ελευθέριο Βενιζέλο, που αξιοποιώντας τη συνθήκη του Κουτσουρά και την απαράμιλλη διπλωματική του ικανότητα κατάφερε να επεκτείνει τα όρια του Δήμου του ως τον Καψά και τις Λιθίνες, τι θα πετύχαινα με την εξυπνάδα μου; Θα γελοιοποιούσα ένα Δήμαρχο και στο πρόσωπό του θα προσέβαλα μια γειτονική πόλη και τους κατοίκους της, ανάμεσά τους και πολλούς φίλους και ψηφοφόρους βαθαίνοντας εντέλει μια νωπή πληγή. Κι αν κάποιος νουνεχής μου το επεσήμανε τι θα απαντούσα; Το παιδιάστικο “αυτός άρχισε πρώτος”; Για να πει κι ο άλλος “όχι αυτός άρχισε”. Σε τι θα βοηθούσε αυτή η κολοκυθιά, όλος αυτός ο πετροπόλεμος των λέξεων; Τηρουμένων των αναλογιών θα συνέτεινε ίσως σε μια νέα μικρασιατική καταστροφή.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στην ουσία και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε πρόσημο σΆ αυτή την αρνητική ένταση του Μακρυγιαλού καθιστώντας την δημιουργική προς όφελος της περιοχής, των γειτονικών επαρχιών Ιεράπετρας και Σητείας και του Νομού μας.
Ερωτήματα θέτω, διάλογο αναζητώ.
1. Μέχρι τώρα στο νομό μας όλοι οι κάτοικοι ήταν περήφανοι για την καταγωγή τους. Πέρα απΆ το χωριό τους καμάρωναν και για το Νομό μας αλλά και για την επαρχία τους. Γεραπετρίτες, Στειακοί, Λασιθιώτες, Μεραμπελιώτες, όλοι. Και όλοι σέβονταν το δικαίωμα του γείτονα να καμαρώνει για τον τόπο του. Υπάρχει λόγος αυτό να αλλάξει;
Ισχυρίζομαι ότι οι επαρχίες αυτές παραμένουν ως ανθρωπογεωγραφικές ενότητες με κοινά χαρακτηριστικά, κοινή ιστορία και ότι έχουν συμφέρον να σχεδιάσουν από κοινού το μέλλον τους στο πλαίσιο ενός καλλικράτειου Δήμου.
Υπάρχουν εξαιρέσεις που απαιτούν διορθώσεις; Ναι υπάρχουν. Ναι να τις δούμε και να δώσουμε στις τοπικές κοινωνίες τη δυνατότητα να αποφασίσουν τι θέλουν. Η Καλλικράτειος λογική της συνολικής μετακίνησης ενός Καποδιστριακού Δήμου είναι προκρούστεια, ενώ λαθεμένη είναι και η αντίληψη ότι δεν μπορεί να βρεθεί λύση με διάλογο επιχειρημάτων επί τόπου και πρέπει τη λύση να τη δώσει η Κυβέρνηση από την Αθήνα.
Η άποψη ότι δεν χρειάζονται δημοψηφίσματα γιατί όλα έγιναν με άψογες δημοκρατικές διαδικασίες και αφού εξαντλήθηκε ο διάλογος θεωρώ ότι είναι λάθος και πυροδοτεί εντάσεις. Λάθος επίσης είναι και οι πρακτικές βίας, αυθαιρεσίας και προσωπικής απαξίωσης τις οποίες καταδίκασα και καταδικάζω απερίφραστα.
2. Ο νομός Λασιθίου διαφέρει απΆ τους άλλους νομούς της Κρήτης και τους περισσότερους της Ελλάδας στο ότι είναι ίσως ο πιο αποκεντρωμένος νομός με τρεις βασικούς ισόρροπους πόλους, ¶γιος Νικόλαος, Ιεράπετρα, Σητεία. Αν όμως η αποκέντρωση είναι επιθυμητή τότε γιατί να διαταράξουμε αυτήν την ισόρροπη και πληθυσμιακά αποκέντρωση όπως γίνεται με το χωροταξικό του Καλλικράτη στο Λασίθι;
Συναφές και το ερώτημα: Γιατί ως νομός δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε αυτή την αποκέντρωση;
Θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί στο νομό μας ενδημεί ο μυωπικός τοπικισμός που βλέπει τον γείτονα ως αντίπαλο και όχι ως συνεργάτη. Έτσι ποτέ ο Νομός μας δεν κατάφερε να αποκτήσει ένα ισορροπημένο, συνεκτικό, ιεραρχημένο πρόγραμμα με αποτέλεσμα να είναι ο παρίας της Κρήτης. Τα νομαρχιακά όργανα αντί πρόγραμμα είχαν λίστες αιτημάτων με τις γνωστές γραφικότητες, αποκορύφωμα των οποίων είναι η διεκδίκηση δυο διεθνών αεροδρομίων σε απόσταση 30 χιλιομέτρων. ¶λλες τοπικιστικές ουλές ενδεικτικά: ΒΟΑΚ με εικονοστάσια περισσότερα απΆ τα σήματα, λιμενικά που τα πήρε το κύμα, τα τέσσερα νομαρχιακά νοσοκομεία, κέντρα διερχομένων ασθενών, Πανεπιστημιακές Σχολές, ψίχουλα, Αθερινόλακκος...
3. Η περιοχή Μακρυγιαλού έχει αρκετά προβλήματα και το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι να δημιουργήσουμε νέα δια του Καλλικράτη. Ας προσπαθήσουμε ντόπιοι, Γεραπετρίτες, Στειακοί να συμβάλλουμε. Νύξεις μόνο κάνω πιστεύοντας πως η γείωση μας με τα προβλήματα καθαρίζει το μυαλό και το κάνει χρήσιμο: χωροταξικό (σχολειά δίπλα σε θερμοκήπια), σχέδια πόλης (15 χρόνια καρκινοβατούν), δρόμος (καρμανιόλα, η νταλίκα δίπλα στο καρότσι του μωρού), διαχείριση σκουπιδιών, νερών (προβληματική), βιολογικός (τα βοθρατζίδικα, δίπλα στα τουριστικά), Αθερινόλακκος (ο μόνος που επεκτείνεται), αξιοθέατα (στη μοίρα τους)...
Στο θέμα του αεροδρομίου και του νοσοκομείου θέλω να σταθώ. Ως μέλος της Οικολογικής Ομάδας Σητείας εισηγήθηκα σε λαϊκή συνέλευση στη Σητεία πριν 15 χρόνια να επιδιώξουμε συνεννόηση του Νομού ώστε το αεροδρόμιο να γίνει στο κέντρο του Νομού και παράλληλα να διεκδικήσουμε να φτιαχτεί ο δρόμος, ώστε να εξυπηρετούνται όλοι. Από τότε μέχρι και σήμερα έχω κατΆ επανάληψη καθυβριστεί ως εχθρός της Σητείας γι αυτή μου τη θέση. Τα τελευταία χρόνια αφού έγινε που έγινε το αεροδρόμιο στη Σητεία έχω δημόσια προτείνει να σταματήσουμε την ανόητη διεκδίκηση του δεύτερου αεροδρομίου και στο χώρο που προορίζονταν γι αυτό να χωροθετηθεί το σύγχρονο νοσοκομείο που έχει ανάγκη ο Νομός. Αποτέλεσμα και αυτής της πρότασης ήταν να ανανεωθούν οι ύβρεις εναντίον μου.
Οι ύβρεις που έχω ακούσει για το αεροδρόμιο και το νοσοκομείο είναι τα παράσημά μου στον συνεπή αγώνα μου κατά του τοπικισμού. Το ότι είμαι τοπικιστής το ξανάκουσα και με τον Αθερινόλακκο. Τότε το έλεγαν για να δυσφημίσουν τον αγώνα όσων δεν είμαστε yes-man και προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε μια αδικία και μια περιβαλλοντική πληγή αντιπροτείνοντας λύσεις για το νησί. Το ακούω και σήμερα γιατί με την παραίτησή μου προσπάθησα να αποτρέψω ένα αχρείαστο διχασμό καταθέτοντας παράλληλα προτάσεις για λογικές, δημοκρατικές, συναινετικές λύσεις.
Νιώθω την ανάγκη να συνοψίσω γενικότερα την εμπειρία μου. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα κοινά για να συμβάλω στη λύση των προβλημάτων του τόπου μου, της Σητείας. Κατάλαβα στην πορεία ότι αυτά θα λυθούν αν το Λασίθι συνεννοηθεί και λύσει συνολικά τα δικά του. Ασχολήθηκα με το Τεχνικό Επιμελητήριο για να διεκδικήσω λύση των Λασιθιώτικων προβλημάτων. Μετά από χρόνια το αποχαιρέτησα λέγοντας “Μπήκα Λασιθιώτης και φεύγω Κρητικός”. Είχα συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα του Λασιθίου θα λυθούν μέσα απΆ την συνολική θεώρηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων του νησιού. Έτσι είδα τον Καλλικράτη κατΆ αρχήν θετικά, ως συμβολή στο ξεπέρασμα των τοπικισμών, τοπικών και περιφερειακών. Τώρα, δυστυχώς, δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος.
Επιμένω όμως. Ας συνεννοηθούμε, ας διαλεχτούμε με επιχειρήματα, ας επιδιώξουμε αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς. Ας εμπνεύσουμε τους πολίτες να κατέβουν από την εξέδρα των φανατικών, να σηκωθούν από τον καναπέ των αραχτών, να παίξουν μπάλα, να συνδυαστούν, να βάλουν γκολ στα προβλήματα. Το ματς αρχίζει.
Αντώνης Ανηψητάκης
Πολιτικός Μηχανικός, επικεφαλής της Νομαρχιακής Κίνησης “Το Λασίθι στην Πλώρη”
... (0 ) |
|
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ 
Cavo Sidero
